Nowy słownik polsko-niemiecki. 2014.
kopulacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. kopulacjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} cielesne zespolenie się osobnika męskiego i osobnika żeńskiego umożliwiające wprowadzenie spermy do dróg rodnych samicy i… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
kopulacja — ż I, DCMs. kopulacjacji; lm D. kopulacjacji (kopulacjacyj) 1. «zespolenie się w akcie płciowym dwóch osobników odmiennej płci, umożliwiające zapłodnienie komórek jajowych przez plemniki; spółkowanie, krycie» 2. biol. «połączenie się komórek… … Słownik języka polskiego
izogamia — ż I, DCMs. izogamiamii 1. blm biol. «zjawisko wytwarzania przez organizm gamet zróżnicowanych płciowo, ale mających identyczne kształty i wymiary» 2. lm D. izogamiamii (izogamiamij) biol. «kopulacja izogamet» ‹z gr.› … Słownik języka polskiego
kopulacyjny — przym. od kopulacja w zn. 1 Narządy kopulacyjne. ∆ zootechn. Stacja kopulacyjna «gospodarstwo, w którym utrzymuje się rozpłodniki, używane do krycia samic doprowadzanych spoza tego gospodarstwa» … Słownik języka polskiego
krycie — n I 1. rzecz. od kryć (p.) 2. lm D. krycieyć zootechn. «kopulacja zwierząt dokonująca się w wyniku doboru hodowlanego par lub odbywana w stadzie» … Słownik języka polskiego
rujowisko — n II, N. rujowiskokiem; lm D. rujowiskoisk «miejsce, gdzie się odbywa kopulacja zwierzyny płowej» … Słownik języka polskiego
